Homepage -->
Uit de geschiedenis van de Zijpe -->
Kleuterhuis Petten -->
Reacties
|
Is uw e-mail adres nog juist?
Van enkele onderstaande personen die gereageerd hebben is het e-mail adres afgelopen jaren gewijzigd. Gaarne een gewijzigd e-mail adres direct doorgeven aan vannes@zijpermuseum.nl
Contactpersoon Zijper Museum 'Kleuterhuis' Petten en initiatiefnemer van deze webpagina's:
|
Foto boek Bets Topman (ca. 1930)
Fotoalbum Sietske Goënga (1936/1937)
Briefkaarten van Reina Poelsma (voorjaar 1956)
Foto's Trudy Hoogenboom (zomer 1957)
Stageverslag van Annie Pak (in pdf, 42 Mb; begin 1957)
Stagefoto's Annie Pak (begin 1957)
Stagefoto's Joke Deelstra (1959/1960)
Stagefoto's uit de periode aug. 63 - jul. 65
Stagefoto's uit de periode sep. 66 - sep. 67
Stagefoto's uit de periode aug. 67 - aug. 68
Stagefoto's uit de periode jul. 68 - jul. 69
Het Zijper Museum is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de reacties.
22 september 2023 (69)
Als klein meisje van drie/vier jaar verbleef ik er drie maanden. Het was ergens tussen 1958 en 1960.
Abeltje Boerstra
|
13 februari 2023 (68)
Bij toeval kom ik op deze site terecht.
Jaap Bijl |
24 juli 2022 (67)
Het meeste van wat ik nog weet zijn kleinigheden, sommige dingen zijn
mij door mijn moeder verteld.
Sytske Wijnsma |
15 mei 2022 (66)
Ik ben met vakantie in Callantsoog en besloot vanaf deze plek mijn jeugd
trauma te bezoeken. Ik ben nu een oma van 64 jaar. Toen ik naar Petten moest
was ik 3 jaar. Ik zat daar eind 62 begin 63. Mijn ouders brachten mij per
trein van Utrecht naar Amsterdam (ik ben een Utrechtse) Op het station waren
mijn ouders opeens weg. Ik kreeg een kaartje om mijn nek en moest de bus in.
Op wat de helft van mijn verblijf zou zijn mochten mijn ouders mij 1x
opzoeken waarnaar de grote verdwijntruc weer kwam.
Corrie van de Wetering |
7 april 2022 (65)
Ik ben de dochter van Sietske Jellema-Goënga, die in 1936-1937 in het
kleuterhuis in Petten heeft gewerkt. Zij heeft dit altijd omschreven
als een hele gelukkige fase in haar leven en heeft ons daar vaak over
verteld.
Mijn moeder (Sietske Goënga) had in Arnhem van 1933-1935 gewerkt als
verpleegkundige in opleiding (toen nog zuster) in het Diaconessen Ziekenhuis in
Arnhem. Zij ervaarde dit als een ellendige tijd: een christelijke instelling waarbij een
strenge en in haar ogen onrechtvaardig regime werd gehanteerd. Ze werkte 7 dagen
per week en kon van het verdiende geld niet eens op haar zeldzame vrije dagen de
reis naar haar ouders op Texel betalen. Daarbij miste ze Texel en de weidse
uitzichten. Haar vader heeft haar na een smeekbede van zijn dochter, opgehaald
uit Arnhem en hij had al gezorgd voor een nieuwe baan in Petten.
Bettie Jellema, dochter van Sietske Jellema-Goënga |
27 september 2021 (64)
Verwarrend was mijn tijd hier ergens tussen 1958 en 1960. Ik vermoed dat ik
rond de vijf jaar geweest zal zijn. Ik at slecht, groeide niet en kwam niet
aan. Daarom deze indicatie: kamp.
Petra van Gent |
11 februari 2021 (63)
Kindertehuis Petten zat ik in 1963/1964.
Carla Bandel |
24 januari 2021 (62)
Ik heb in 1953/1954 in Petten gezeten. Ik was ongeveer 4 jaar oud. Wij
woonden in Heiloo in een lommerijke omgeving maar 'het ging niet goed met
Liesje'. De reden dat het niet goed ging met Liesje was wel duidelijk. Ik was
nummer twee in het gezin en na de geboorte van nummer drie (een lastige baby
die veel huilde, kortom veel aandacht nodig had) werd het mijn moeder te veel
en was er minder aandacht voor Liesje. Dus Liesje at slecht, haar haar viel
uit......
Liesbeth van der Meer |
8 juni 2020 (61)
Ik ben daar geweest van eind augustus 1953 tot begin oktober 1953. (In
verband met mijn astma).
Joke van Katwijk |
17 mei 2020 (60)
Mijn naam is Alex Ponsen en geboren in 1952. Ik heb je verhaal bekeken over
Trein 8.28. De stichting heeft mogelijk veel goed gedaan, maar ook onnoemlijk
veel leed veroorzaakt bij kinderen, die in één van de tehuizen van de
stichting hebben gezeten. Ik heb zelf in meerdere tehuizen gezeten en mijn
ervaringen en die van anderen daarover, kun je ook op deze site lezen.
https://www.zijpermuseum.nl/artikel/kleuterh/reacties.html ik ben de 3e
persoon van onderaf gezien.
Alex Ponsen |
22 oktober 2019 (59)
Wat een prachtig verhaal. Ik ben zelf bezig om een overzichtsverhaal te schrijven
over Trein 8.28 (voor de website https://geheugenvancentrum.amsterdam ).
Petten komt daarbij vanzelfsprekend voorbij. Helaas niet zo heel veel gevonden over
deze instelling te petten. Dank in ieder geval voor jullie bijdrage.
Ik zal via een hyperlink naar jullie website verwijzen.
Frits Slicht |
17 april 2018 (58)
Als klein meisje van drie/vier jaar verbleef ik er drie maanden. Het was ergens tussen 1958 en 1960.
Mijn ouders kwamen slechts eenmaal op bezoek. De nonnen waren lief. Ze konden prachtig
zingen. Na drie maanden ging ik naar huis terug. Ik was een paar kilo aan
gekomen en bij terugkeer was ik binnen twee weken op het oude gewicht.
Tja.....
Abeltje Boerstra |
15 april 2018 (57)
In het najaar van 1969 heb ik als NXX student (Zetten) stage gelopen in het Kleuterhuis.
Rosemarie Meijer |
19 februari 2018 (56)
Ik zelf heb 3 maanden in Petten (Kleuterhuis) gezeten. Dat was in 1956.
Ik was toen 5 jaar.
Meindert Greevink |
25 januari 2017 (55)
Ik was vier jaar toen ik daar in 1966 ook zat, ben geboren in 1962.
Jan van den Brink |
28 mei 2016 (53)
Ook ik verbleef rond 1962 als 5-6 jarig meisje in het "herstellingsoord". Het was eerst de
bedoeling dat ik er voor 6 weken naar toe ging maar ik ben er uiteindelijk 9 weken geweest.
Anja Blommers |
19 febtruari 2016 (52)
Ook ik, Maja Ella Siewertsen heb in het kleuterhuis in Petten gezeten In 1961, ik was
5 jaar vanuit Utrecht,
niet lang want ik had heimwee ik en ik kwam niet aan! Ik weet wel dat we een boekje
thuis kregen van wat er allemaal ging gebeuren en hoe, kan jammer genoeg het boekje
niet meer vinden! Maar ik vond het een traumatische ervaring, ik ben er een paar jaar
geleden nog wezen kijken, er zat wat anders in, maar ik mocht even binnen kijken, het
eerste aanzicht benauwde me al, de stenen trap naar boven ik weet nog dat we daar met
palmpasen met onze palmpasenstokken naar beneden kwamen, en toen stond me moeder
daar, weer wegen, nee weer niet aangekomen, dus niet mee naar huis :(
Maja Ella Siewertsen |
1 september 2015 (51)
Mijn naam is Wijnand Buckert en ben geboren op 24 december 1941 te Amsterdam.
Na het bombardement van 1943 op Rotterdam waar wij
toen woonden, kwam ons gezin min of meer berooid terug
naar Amsterdam, waar wij noodgedwongen gingen inwonen
bij mijn grootouders in Amsterdam-West.
Tijdens de strenge hongerwinter van 1944/45 werd ik
opgenomen in het toenmalige Wilhelmina Gasthuis te Amsterdam
met een ernstige nierontsteking, die circa een half
jaar heeft geduurd.
Wijnand Buckert |
25 januari 2015 (50)
Ik heb in 1970 in het huis gezeten. Herken veel in de verhalen die geschreven zijn.
Zag foto's van de wastafels en lange rijen voor de weegschaal. Het bezorgde me een schrikbeeld
en angst. De pap en de vieze pudding bezorgen me nog steeds rillingen. Je zorgde wel geruisloos
dat je alles in een keer opat anders had je een probleem.
Ventura Pijst |
27 oktober 2014 (49)
Ik was rond begin oktober 1964 in het kindertehuis en moest daar een half jaar blijven om aan te sterken.
Ria Kuilman (kwam uit Eindhoven) |
1 augusus 2014 (48)
Ik heb zo rond 1972 ook een tijdje in dit kleuterhuis doorgebracht. Ik was
toen 4 jaar oud. En hoewel dat nu 42 jaar geleden is, kan ik mij nog best veel
voor de geest halen over die periode. En ik heb het zeker niet als slecht of
negatief ervaren om daar als klein ventje een tijdje in dat huis te hebben
verbleven.
Fred van Tienen |
6 juli 2014 (47)
Ik heb in 1970 in Petten in het kindertehuis gezeten. Volgens mijn moeder praatte
ik opeens niet meer en moest er voor 2 weken heen. Het werden er uiteindelijk 7.
Mijn moeder moest moeite doen om me terug te krijgen.
Jacqueline Haarsma |
30 juni 2014 (46)
Ik ben daar zelf ook geplaatst (moet zo rond 1966 geweest zijn) vanuit Eindhoven.
James Sharpe |
29 april 2014 (45)
Ook ik Reina Poelsma toen ook misschien als Reina Otten de naam van mijn stiefvader heb in het
Kleuterhuis gezeten in 1956 van februari tot juni.
Ik weet net als alle anderen de Lammetjes Pap, en in onze pakjes (kleding) naar het strand.
Reina Poelsma (Reina Otten) |
31 maart 2014 (44)
Ook ik werd als bleekneus vanuit Utrecht naar Petten gestuurd om aan te sterken.
Zal rond 1960 zijn geweest.
H.A. (Herman) Lissenberg |
6 februari 2014 (43)
Ik heb daar ws in 1962 gezeten. In de groep van juffrouw Elly.
Een week of 6 met een impact van een jaar of 6. Wat een hel.
Hans Lubbers |
9 mei 2013 (42)
Ook ik ben begin vijftiger jaren als kleuter In het koloniehuis in Petten geweest. Twaalf weken. Ik
herinner me een palmpasen- of en lampionnentocht, maar dat is de enige leuke herinnering.
Marja (Hoffmann)-van Vonno |
2 april 2013 (41)
Ik ben 2 paasdag in Petten geweest om te kijken of we het huis nog konden vinden.
En ja het stond er nog.
Annelies Offermans - Terhaar |
31 maart 2013 (40)
Als vier-jarige kleuter heb ik 3 maanden in het kleuterkoloniehuis doorgebracht.
Inger de Rijk |
13 september 2012 (39)
Na jaren getwijfeld te hebben, besluit ik nu om te reageren.
Nelleke van der Putten |
21 augustus 2012 (38)
Zie ook de reacties 33 en 34.
Joke Adamse-Deelstra |
11 augustus 2012 (37)
Ook ik heb ik Petten gezeten, in 1966 en was toen 5 jaar oud. Ik had
roodvonk gehad. Heb daar leuke en minder leuke herinneringen aan.
Ik werd opgehaald met een bus, mij was niet verteld waar ik naartoe ging, de
bus reed weg en mijn moeder zwaaide; ik was in paniek dat ik alleen wegreed.
Anne-Marie Meijn |
17 juli 2012 (36)
Met opruimen kwam ik het stageboekje (november 1956 - juli 1957) van mijn moeder (Annie Pak, geboren te Kamerik) tegen. Zij heeft in de jaren 50 stage gelopen in het Kleuterhuis van Petten. In het boekje staat zeer gedetailleerd de dagindeling beschreven, de handelingen, plattegronden en foto's, vooral van kleuters. Ook commentaar van de leiding. Bestaat er belangstelling voor? Of hebben jullie al veel van dit soort materiaal?
3 augustus 2012
Note redactie: Els Hidding |
18 juni 2012 (35)
Ik kreeg een e-mail van iemand uit Zijpe omtrent het "vakantiehuis" Petten. Ik zelf,
Peter Heemskerk geboren op 28 november 1941 te Amsterdam en nu woonachtend Belkmerweg
in Sint Maartensvlotbrug, ben 2x uitgezonden om als Amsterdams bleekneusje aan te sterken,
namelijk 6 weken in juli 1945 en 6 weken in juni 1946.
Peter Heemskerk |
21 augustus 2011 (34)
Als kind ben ik van 6 juli t/m 29 september 1960 verpleegd in het kleuterhuis in Petten. Reden
hiervoor was mijn astmatische bronchitis en het feit dat ik tweemaal kort achter elkaar een
longontsteking had gehad. Ik ben geboren op 30 april 1955, en dus 5 jaar toen ik daar was en
heb weinig herinneringen uit die periode. Ik ben, door een verpleegster begeleid, per trein
vanuit Drachten naar Petten gereisd. Op de heenreis vanuit het ziekenhuis waar ik voor
behandeling lag.
28 mei 2011 (33)Zij geeft aan op zoek te zijn naar een Jelle of Jappie uit Drachten en nu denk ik de Jappie (ik woonde destijds in Drachten) te zijn die in haar groep zat. Kunt u er voor zorgen dat mijn adresgegevens aan haar worden doorgegeven? Ik heb nog een tweezijdig getypt A4 met daarop mijn naam, aankomst/vergtrek lengte en gewicht, en de leefregels kleuterhuis Petten (bijgevoegd in bijlage). Er staat een V op aangegeven wellicht groep vijf. Zoals al aangegeven heb ik nauwelijks herinneringen uit die periode. Vaag herinner ik me dat er op het strand werd gewandeld en dat daar ook een keer een ritje op een ezel mogelijk was. Verder algemene zaken van orde en netheid zoals zelf je kleren netjes op een stapeltje vouwen voor het naar bed gaan. Als fries jongetje sprak ik geen of nauwelijks Hollands, maar naar de 3 maanden in Petten kwam ik als een Hollander in Friesland terug. Graag zou ik wel iets meer over die periode willen weten. Ik hoop daar via het contact met Joke Adamse-Deelstra meer over te weten te komen. Jappie Kuiper |
28 mei 2011 (33)
In de jaren 1959-1960 heb ik stage gelopen in het kleuterhuis 8.28 in Petten.
Dat was een fijne tijd.
Joke Adamse-Deelstra |
21 november 2010 (32)
Herinneringen..., daarom ging ik zoeken en kwam op deze site uit!
Ik heb er 4 maanden gewerkt als stagiare in 1964.
Olga den Outer- Lijbers |
22 januari 2010 (31)
Ik heb er niet gewerkt maar wel gewoond in de jaren 1962/1963 ongeveer 6 weken.
Herinner mij iets van een juffrouw. Ik geloof met rode haren.
De zee was bevroren in die tijd en we kregen met sinterklaas of kerst, de jongens een
stokpaardje en meisjes een wiegje. Ik was erg verdrietig want ik wilde ook een stokpaardje.
Er hing ook een vreemde lucht van eten. Dat kan ik mij nog goed herinneren.
Hoop dat deze juf nog iets herinnert.
Carla Bandel (nu Kouwen) |
22 december 2009 (30)
Ik was even aan het kijken op de site van het kinderhuis in Petten, en ik zag foto's
die mijn ontroerden.
En 2 foto's, waar ik (dacht ik) op sta.
Ik heb een bruin bol petje op, en een soort beatle jasje aan.
Ik was er in het jaar 1968, en ik was in die tijd 6 jaar oud.
Ben nu met Gerda aan het mailen van het kinderhuis Petten, en dat is hartstikke fijn!! Eddie de Vlugt |
4 december 2009 (29)
Beste "Juf Annie",
Emmy Bloos |
24 september 2009 (28)
Mijn naam is Ada Stronkhorst, ik heb daar gewerkt in het kindertehuis in Petten.
Ada Stronkhorst |
13 september 2009 (27)
Geen idee of jullie nog geïnteresseerd zijn in ervaringen van kinderen, die in het
kleuterhuis hebben gezeten, maar zag jullie oproep staan op het moment dat ik zelf naar
ervaringen van anderen op zoek was.
Sylvia van Duivenvoorde - Monsma |
23 april 2009 (26)
Ik lees net de reacties van diverse mensen.
Aad van de Steenoven |
31 oktober 2008 (25)
Ik heb in 1963, 1964 en 1965 als stagierre en als groepsleidster in Petten in
het Kleuterhuis gewerkt. In tegenstelling met wat ik op de site lees aan reacties heb ik goede
herinnering aan die tijd. Ook heb ik met erg veel plezier met de kleuters gewerkt.
Hiske van der Ploeg (de Graaff) |
21 augustus 2008 (24)
Tja ik krijg het er een beetje benauwd van als ik die vele negatieve geschiedenissen
uit het leven van mijn kleuters lees. Er was niet een reactie bij van een kind die ik
ken, maar goed, het is toch erg heftig geweest voor sommige kleintjes
Juf Annie Krol |
21 augustus 2008 (23)
Ik heb mijn stage-tijd o.a. gelopen in dit kleuterhuis. Het was
van 1 februari tot 1 augustus 1954.
Aan Emmie Bloos van Anneke em Rija de Koff Idem van Betty Aan Ria van Dijk van Wimmie Aan Beppi Wijker van Henny Wijker Aan Sjorsje van Oma Dekker Aan Hennie Hulleman van Opoe Henkie Aan Kitty Fiseler van Betty en Tante Lea Aan Wilma v.d. Hoek van Oom Dolf Tante Anny Idem van Mamma en Pappa Idem van OPA OMA Aan Harry de Besten van Oom Jo Tante To Aan Ria Claasen van Oome Henk en Tante Jaan Aan Tim Offinga van papa en mama en oma R'dam Aan Teusje v.d. Heijden van Oom Trudes en Tante Jenny Aan Corrie v. Dijk van Oma en Opa v. Dijk Amsterdam Aan JanPiet van Noordennen van Oma en opaJan Piet, bij jou ben ik nog eens thuis geweest, maar ik weet niet meer je adres. Je had net een woning gekregen en je ging binnenkort trouwen meen ik. Op een van de kaarten stond groep 3. Dat wisselde per periode. Ik heb nog hele verhalen over die tijd en zou ook graag collega's weer ontmoeten. Contact graag via het doorstuur adres: Annie Waaldijk-Krol |
3 juli 2008 (22)
Ik wil even mijn ervaringen uit 1962 delen met mijn lotgenoten.
Irene de Groot (Pieck) |
12 juni 2008 (21)
Toeval bestaat niet denk ik wel eens.
Sietske Dullemond (Pietersma) |
16 april 2008 (20)
Mijn moeder (Cobi Bokkers), helaas in 1996 overleden, heeft op 19-jarige leeftijd
in 1942 en misschien ook wel in 1941 in het kleuterhuis gewerkt
met een vriendin genaamd Geertje.
Nel Castricum-Bokkers |
5/12 januari 2008 (19)
In 1957 heb ik als kleuter van 5 jaar 6 weken in het kindertehuis verbleven. Ik heb hier hele leuke herinneringen aan, en ik zou U willen vragen of er misschien nog informatie bestaat over 1957. Zelf heb ik namelijk heel weinig, alleen de namen van de leidsters zijn mij bekend en die waren Gerrie en Inge. Mijn verblijf was in de zomer (juli-aug) en mijn meisjesnaam is Janny Dierssen. Ik zou het heel leuk vinden als er nog fotos zijn uit de tijd dat ik daar verbleef.
Graag wil ik nog het een en ander toevoegen aan mijn vorige reactie.
Aan mijn verblijf in het kleuterhuis trein 8.28 heb ik in tegenstelling tot de meeste
mensen wel leuke herinneringen. Vooral de uitstapjes naar het strand vond ik heerlijk.
Ook weet ik nog dat ik de leidsters mocht helpen met het soppen van het zaaltje.
Ik was aan het wisselen (tanden) en ik heb mijn voortand eruit gestoten aan het
voeteneind van het bed. Dit waren hoge ijzeren bedden. De tand heb ik bewaard onder
een plakbandje. Dit is met enkele kaartjes die mijn ouders hebben gekregen, en
waarop stond hoe het met mij ging, de enige tastbare herinnering.
Janny Velthorst-Dierssen |
1 januari 2008 (18)
Ik was aangenaam verrast toen ik uit nieuwsgierigheid op de computer
kleuterhuis Petten intikte en er allerlei herinneringen zag van kinderen die er
geweest waren. Wat me verbaasd is dat de herinneringen grotendeels kloppen,
terwijl de kinderen toch nog klein waren. Nu mijn herinneringen als stagiaire
in het kleuterhuis van september 1966 tot september 1967.
Gretha Brinkkemper-Mulder |
30 oktober 2007 (17)
Ikzelf heb als kleuter drie maanden vertoefd in het Huis der Duin in Petten. Ik heb hier
nog een paar herinneringen aan.
Anita Scheer |
29 juli 2007 (16)
Het heeft lang geduurd voor ik besloot om iets op papier te zetten m.b.t. mijn ervaringen met
"Het kleuterhuis". Bij deze uiteindelijk gedaan.
John Beringen |
15 maart 2007 + aanvulling 4 november 2008 (15)
Wat ben ik blij dat ik een site heb gevonden over de Vakantiekolonie in Petten. Net als bijna iedereen heb
ook ik, zeker tot mijn einde veertigste levensjaar (ben nu 59), een trauma aan die tijd overgehouden.
Margreet de Visser |
8 februari 2007 (14)
Zojuist las ik een oproep om herinneringen op te halen over de Kinderkolonie Petten......... ;-( Geen prettig idee.
Erica van Beek |
29 november 2006 (13)
Wij zijn een tweeling, geboren in 1968 en samen hebben wij in het kleuterhuis van Petten gezeten
begin jaren 70. We hebben nare herinneringen aan dit hersteloord, er golden daar
regels die er niet om logen. Zo lag mijn zusje een week op de zieke afdeling, toen ik haar stiekem
bezocht, om te kijken hoe het met haar ging, kreeg ik behoorlijke straf, want de zieken lagen in een
soort isoleerkamertje, waar niemand mocht komen. Of toen onze ouders na een paar weken op
bezoek kwamen, kreeg ik van hen een speelgoed vliegtuigje, waar ik echt trots op was, toen mijn
ouders weg waren, werd het speeltje direct afgenomen. Het afscheid tussen de kinderen en hun
ouders was traumatisch te noemen, helemaal op die leeftijd. En dit heeft zeker sporen na gelaten
in mijn jeugd. Je ouders gedag zeggen achter een raampje, op zo'n leeftijd dat is niet niks.
Marco en Irene Bouwhuis |
2 april 2006 (12)
Ik lees alleen maar hele nare herinneringen van heel veel mensen.
Ik kan mij dat niet herinneren.
Petra Overeem |
13 maart 2006 (11)
Ik wilde even een reactie geven over de verhalen in Petten.
Ria van den Berg - Okhuijsen |
17 januari 2006 (10)
Ik heb in Petten gezeten maar kan er niks over terug vinden. Ik zat er in het jaar 1957/58 ik was 4 jaar. Een jaar later zat ik er weer. Toen ik een jaar of zes was moest ik er weer heen. Foto’s heb ik niet, alleen dat er duinen waren. Er lag ook een keer sneeuw. Ik was er ziek, waterpokken, en lag helemaal alleen. Niemand mocht bij mij komen. En als je je bord eten niet op had, kreeg je er pap over heen. Ik was een hele slechte eter. 's-Avonds voor je bedje bidden. Ik ga slapen ik ben moe. Toen mijn ouders mij brachten, weet ik dat ik een ketting van een juf had stukgetrokken allemaal pareltjes over de grond. Omdat ik weer met mijn ouders naar huis wilden. Marja Smeekes (van der Waal) |
24 december 2005 (9)
Ik woonde in Rotterdam en werd als kleuter begin jaren '60 naar Petten gestuurd.
Waarom? Het zal wel dat ik ook zo'n "bleekneusje" was. Ik kan mij niet veel
herinneren wel dat ik de bof daar kreeg en in een soort ziekenboeg moest
uitzieken. Ook mocht ik een keer in een grote kamer waar speelgoed stond in
een schommel zitten. Het had het onderstel van een hobbelpaard maar je kon
er met meerdere kinderen inzitten. Dit zijn de enige herinneringen die ik heb.
Maria Zevenbergen |
25 september 2005 (8)
In 1948 verbleef ik in het kinderhuis te Petten om als Amsterdams bleekneusje,
bijna vijf jaar oud, aan te sterken, en het heeft geholpen, eerlijk is eerlijk.
Hans de Breij |
23 september 2004 (7) Een confrontatie met het voormalige Kleuterhuis te Petten. De geschiedenis van het voormalige Kleuterhuis moet worden begrepen tegen de gehele beweging in Nederland om "bleekneusjes" te laten opknappen in "vakantiekolonies". Velen herinneren zich nog de collectebussen die in de jaren '50 en '60 in de bioscopen rondgingen voor het "BIO-Vacantieoord" te Bergen aan Zee, niet ver van Petten. In de duinen en bossen van ons land zijn veel van deze internaten gesticht. In Bergen aan Zee, kunnen we nog steeds een ander voorbeeld zien met de typische architectuur van de jaren dertig (Amsterdamse School): het voormalige Zeehuis.
Iedereen die in de achtergronden en de werkwijze van het
Kleuterhuis geïnteresseerd is, zou kennis moeten nemen van het boek
Bleekneusjes, door Marianne Swankhuisen, Klaartje Schweitzer en
Addy Stoel, 2003 (ISBN nr. 90 6868 345 4). Aan deze publicatie
gingen enige jaren geleden een TV-programma vooraf met filmbeelden
en persoonlijke herinneringen en een fototentoonstelling in het
Openluchtmuseum te Arnhem. Het boek staat vol wetenswaardigheden
over de opkomst en ondergang van het systeem van vakantiekolonies.
Het draaide eigenlijk allemaal om dit ene streven: het kind zes
weken van huis te halen om het daarna met een gezonde kleur en een
hoger gewicht terug te laten keren.
Helaas kan ik daar zelf weinig positiefs aan toevoegen. Ik was in Petten opgenomen op de leeftijd van 4 jaar. Van mijn ouders weet ik dat ik drie maanden van huis geweest ben in plaats van de gangbare zes weken. Waarschijnlijk omdat ik de gewichtsdoelstelling niet gehaald had. Dat kan weer te maken hebben gehad met de waterpokken die ik opdeed; maar misschien was ik ook een weinig enthousiaste eter, waarover straks meer. In elk geval was ik er de volle maand december van het jaar 1946. Want ik kan me de Sinterklaasviering herinneren alsmede het feit dat ik met de Kerst alleen in de ziekenboeg lag.
Op pag. 40 van het boek staat een foto van het
"Kinderherstellingsoord Trein 8.28 te Petten".
"Eéns in de dagen gaan wij in het bad, Los van hoe pijnlijk ik me de landing op je kin voorstelde (waardoor ik die bizarre tekst blijkbaar onthouden heb), vermocht het liedje mij niet op te vrolijken. Want ik vond het hele verblijf vreselijk. Je was gewoon een nummer, een nul welteverstaan.. Nee, ik heb verder geen samenhangend geheel van herinneringen, wel van enkele dieptepunten waar mijn gevoel van ontreddering aan opgehangen is gebleven. Mijn excuses voor het onsmakelijke karakter er van...
Gezien de doelstelling van alle vakantiekolonies was het ook hier
de bedoeling dat je alles op at wat de pot schafte, desnoods tegen
de klippen op.
Levendig herinner ik me nog mijn verblijf in de ziekenboeg ("de
Isoleer" werd hij genoemd volgens mevrouw Waaldijk die daar gewerkt
heeft). Soms lag ik er alleen, soms met één of twee andere
kinderen. Het was streng verboden om te praten nadat het licht was
uitgedaan, maar ik deed het toch. Na een waarschuwing werd mij toen
maar een pleister op de mond geplakt.
Toch was er een belangrijk lichtpunt: de welgemeende aandacht van
mijn engel aldaar, een hele lieve leidster. Na afloop van mijn
verblijf stuurde ze mij een wat onscherp kiekje van haarzelf tussen
twaalf kleuters waaronder ik. Achterop had ze haar naam geschreven:
Zr. Nel Igesz.
De ervaring in Petten is onderdeel van mijn "roots" geworden en niet terug te draaien. Maar als ik probeer de balans op te maken wat die ervaring voor mij betekend heeft, blijkt die balans toch positief. Het Kleuterhuis te Petten heeft mij beïnvloed in persoonlijke, beroepsmatige en politieke zin.
Persoonlijk, omdat ik anders misschien minder oog gehad zou hebben
voor het belang dat je meeleeft met mensen in je omgeving die in de
puree zitten.
Beroepsmatig heeft het mij beïnvloed, omdat mijn blijvende
verbazing over het verschil in "klimaat" tussen
gezondheidszorginstellingen een rol heeft gespeeld in mijn keuze in
1974 om voor de gezondheidszorg te gaan werken. Ik doe er
onderzoek, adviezen, trainingen en persoonlijke coaching voor;
tegenwoordig minder sinds ik met pensioen ben.
Dat is ten dele een kwestie van goed management, maar ook van financiële middelen. Daarom zou ik nooit op een politieke partij stemmen die de kwetsbaren onder ons, ouderen of anderszins, met een kluitje in het riet stuurt van de "eigen verantwoordelijkheid". Het kenmerk van onze beschaving is hoe onze samenleving met zwakkeren en met minderheden omgaat. Het is goed dat het gebouw van het voormalige Kleuterhuis daar nog in Petten staat, in al zijn ongenaakbaarheid. Als een monument van hoe het niet moest, niet bedoeld was, maar toch gebeurde. Erik Können (geb. 17-03-1942) |
1 augustus 2004 (6)
Ik wil graag reageren op u oproep.
Beppie de Haas-Razenberg |
25 juli 2004 (5)
Ik ben opgegroeid in de jaren vijftig, in een doorsnee-arbeidersgezin. Mijn ouders hielden veel van mij. Toch deden ze me weg. Ik at slecht, zeiden ze later. Ze hebben mij in 1954 op drie-jarige leeftijd in het kleuterhuis in Petten geplaatst, om aan te sterken. Ik heb daar drie maanden doorgebracht en die tijd staat me nog zeer helder voor de geest. Ook daar at ik niet. Vis op vrijdag, bietjes, worteltjes. Ik stopte de vis onder de rand van de tafel, was het schelvis, gekookt? Vies in elk geval. Lammetjespap, kaboutertjespap, het werd allemaal wel vriendelijk aangeboden, maar als je vervelend was of je eten niet opat werd je voor straf in de badcel opgesloten. Ik heb er geleerd om voor het naar bed gaan netjes mijn sokken op een knotje te rollen, dat heb ik nog jaren als gewoonte aangehouden. Of was ik gewoon geconditioneerd? Het was oorspronkelijk de bedoeling dat ik zes weken zou blijven, maar aan het eind van die periode was ik blijkbaar nog niet genoeg aangesterkt, zodat tot verlenging werd besloten. Mijn vriendje Arthur, die iets ouder was, met wie ik samen was gegaan, mocht wel naar huis, en ik zie nog zijn blonde krullebol (hij had heus kroeshaar en werd vaak blonde neger genoemd) verdwijnen in een rij met kinderen die wel naar huis mochten. Gelegenheid tot afscheid nemen werd er niet gegeven, ik kan me er in ieder geval niets van herinneren, alleen een korte blik die hij mij toewierp vanuit de rij die door de deur vertrok (of is dat een ingevulde wensgedachte?). Ik kan me er niets anders van herinneren dan dat ik er gehuild heb, hoewel er ongetwijfeld ook leuke dingen gebeurd moeten zijn, alleen weet ik ze niet meer. Ik kreeg mazelen en rode hond tegelijk en werd voor een schijnbaar oneindige periode in quarantaine geplaatst, met bed en al ergens beneden in het huis. Het was er schemerig en ik kan me herinneren slechts één ander kind, dat ook ziek was, te hebben gezien. Mijn ouders mochten zo nu en dan op bezoek komen, maar ze zijn in mijn herinnering maar één keer geweest. Ik stond in de gang en mijn ouders zaten tegenover me in een donkere ruimte, een soort van nis, zwijgend op een houten bank, terwijl ik me huilend probeerde los te worstelen uit de handen van de zuster, die me tegenhield om naar mijn ouders te rennen. Waarom hield ze me tegen? Om het afscheid niet te moeilijk te maken? Ik weet het niet. Mijn vader heeft me later verteld dat hij en mijn moeder nog achter de rij zijn aangelopen, toen we naar het strand liepen. Niets van gemerkt. Ik heb er geen enkele positieve herinnering aan overgehouden. Toen ik thuiskwam kreeg ik een poppenkast van mijn ouders en had ik er een zusje bij. Nog jarenlang heb ik rondgezeuld met een tas met ansichtkaarten die ik allemaal had gekregen. Ze bedoelden het wel goed in die tijd, dat wel. Toen ik zelf een kind kreeg en zag hoe klein zij was toen ze drie was ervaarde ik dat als een enorme schok. Ik ben toen nog op zoek gegaan naar de archieven van het kleuterhuis, maar die zoektocht bleef zonder veel succes. Het kleuterhuis bestond niet meer en de archieven waren weg. Ik ben in psychotherapie gegaan en daar bleek dat ik een ernstig trauma aan dat hele kleuterhuisgebeuren had overgehouden. Wat wil je ook? Een jochie van drie snapt totaal niet wat er gebeurt als je wordt weggebracht naar een huis vlakbij het strand en je denkt dat je ouders je gewoon weer zullen komen ophalen en dan komen ze niet! Dan ga je vanzelf denken dat het normaal is dat je wordt weggedaan als je een jaar of drie bent. Van mijn eerste tien jaar kan ik me herinneren dat ik me heel snel buitengesloten voelde en mijn moeder klaagde altijd dat ik tegenstribbelde als ze me wilde aanhalen of op schoot wilde nemen. Het heeft jaren geduurd voor ik in staat was duurzame relaties aan te gaan. Zelfs nu kan ik nog onredelijk fel reageren in bepaalde situaties. Verlatingsangst zegt de psychiater. Later heb ik meegelopen met de strandzesdaagse en zag ik het kleuterhuis liggen als we Petten passeerden. Ook heb ik er nog wel voor de deur gestaan. Positieve herinneringen heb ik ook toen niet terug kunnen vinden. Ik ben blij dat ik deze site heb ontdekt en ik hoop dat er nog vele reacties zullen volgen. Willem Geijssen |
28 juni 2004 (4)
In 1956 heb ik zes weken doorgebracht in Trein 828. Ik was een kleuter
van bijna vier jaar, en ik vond het een drama!!!
Ik ben er niet aangekomen wat de
bedoeling was van mijn verblijf daar maar wel enorm afgevallen. Moest
dus nog zes weken blijven maar mijn ouders mochten me bezoeken en
tijdens dat bezoek zijn die behoorlijk geschrokken zodat er besloten
werd om mij toch naar huis te laten gaan. Thuis zag ik aan het gezicht
van mijn tante dat ik inderdaad behoorlijk afgevallen was ze kreeg
tranen in haar ogen. Het eten en de melk met vellen en brokken waren
inderdaad niet, als ik het zo mag zeggen, te vreten. Neen, mijn verblijf
in Petten was een drama en traumatisch.
Trudy de Gilde |
22 juni 2004 (3)
Ik heb in de jaren '50 (ik was toen 5) ook gezeten in Kleuterhuis
Petten. Mijn ervaringen in Petten zijn slecht te noemen. Ondanks dat
de leiding hier best wel lief was.
Alex Ponsen |
26 april 2004 (2)
Naar alle waarschijnlijkheid heb ik ook in het kleuterhuis gezeten.
Eind jaren '60 ongeveer ben ik als kleuter met een bus naar het
Huis gebracht. Ik vond het afschuwelijk. Mijn ouders waren pas
gescheiden, en mijn moeder leek het een goed idee om mij als
bleekneusje naar kamp te sturen.
Hennie Visser |
13 maart 2004 (1)
In mijn 80e levensjaar eindelijk wat foto's van "mijn" herstellingsoord.
Lang verhaal kort verteld.
J. Ch. Aartsen |
Het Zijper Museum is niet verantwoordelijk voor de inhoud van de reacties.
Zie ook het boek:
Bleekneusjes - vakantiekolonies in Nederland 1883-1970
van de auteurs Marianne Swankhuisen, Klaartje Schweitzer en Addy Stoel (2003)
Zie ook het boek:
Trein 8.28 H.IJ.S.M.; Honderd jaar geschiedenis van een Amsterdamse
vereniging voor het zorgbehoevende kind
Frank von Winckelmann, Amsterdam, augustus 2003, 112 p.
Deze uitgave verscheen in een oplage van 1.000 exemplaren ter gelegenheid van het
100-jarig bestaan van Trein 8.28 H.IJ.S.M..
Prijs: 26,50 (incl. verzendkosten).
Informatie: Vereniging Trein 8.28 H.IJ.S.M: Herengracht 242, 1016 BT Amsterdam,
tel. 020-4236628, j.wenting @ zonnet.nl
Zie ook: Archief van de vereniging Trein 8.28 H.IJ.S.M. bij het Stadsarchief van de Gemeente Amsterdam.
Oproep:
Wie heeft als kind, stagiaire, of als medewerker/ster in het Kleuterhuis te Petten gewerkt? Laat ons uw positieve en/of negatieve herinneringen weten via e-mail adres: vannes@zijpermuseum.nl |
© Copyright Gerard van Nes, Zijper Museum