Willem 't Hart stamde af van zeelieden uit Callantsoog. Ook hij ging naar zee en wel ter walvisvaart op de 'Groendlandse vloot'. Op zijn 25ste was hij al commandeur (schipper) van de 'Wisselvalligheid' van de rederij Simon Beets uit De Rijp. Toen dit schip al in 1776 werd verkocht stapte 't Hart over op de handelsvaart, weer als schipper --- eerst op de Oostzee (gerst), later op West-Indië voor een Zaanse rederij. Die vaart op West-Indië was toen een soort smokkelhandel, waar schatten geld in werden verdiend. Men handelde met de Spaanse koloniën in Zuid- en de Engelse bezittingen in Noord-Amerika, maar dat was feitelijk verboden voor niet-Spanjaarden en Engelsen. Curaçao en St. Eustatius waren echter al vrij gauw stapelplaatsen voor de door de kolonisten op de Amerikaanse continenten begeerde Europese goederen, die werden geruild tegen koffie, tabak, enzovoorts. Er waren in deze regio ook kapers actief en er heersten diverse oorlogen. Kortom een gevaarlijk, maar zeer lucratief bestaan.
Willem 't Hart zegde in 1803 de zee vaarwel; hij ging eerst in zaken (land, huizen, inventarissen van gestrande schepen) en per 1815 werd hij rentenier --- in goede doen, zoals bleek uit zijn testament. Na zijn dood op 8 december 1830 werd Willem begraven op de pas aangelegde begraafplaats naast de kerk van St. Maartensbrug. Op het graf werd later deze prachtige steen geplaatst met aan de bovenzijde de met volle zeilen varende 'Noord-Holland' --- zijn laatste schip.
In latere jaren is deze grafsteen van de laatste rustplaats van schipper 't Hart verwijderd geraakt. Dertig jaar geleden werd de steen, op aandringen van P. Dekker en anderen, weer een plaatsje gegeven - niet op de juiste plek, dat kon niet meer, maar toch vormt de grafsteen zo een waardige nagedachtenis aan deze Zijper schipper.